Op je instinct afgaan

Zoals ik in mijn vorige blog aangaf, gaan we altijd op een respectvolle manier uit elkaar. Dat was al zo toen ik bij de politie werkte, en dat is nog steeds het geval nu ik als toedrachtonderzoeker voor verzekeraars en als bedrijfsrechercheur voor bedrijven en instellingen werk.

Zo weet ik van een behoorlijk crimineel meisje uit mijn eerste politiestandplaats het volgende. Je kende je pappenheimers namelijk heel goed. Bij een overval in een winkel kreeg ik op het bureau een telefoontje. Ik vernam dat de dader met een pistool de winkelier had gedwongen tot afgifte van zijn zuur verdiende centjes. Nadat ik de werkwijze doorkreeg en vervolgens het signalement van de dader hoorde, wist ik al genoeg. Na de nodige informatie bij de juiste personen in zijn omgeving te hebben ingewonnen, was het helemaal zeker wie als vermoedelijke dader kon worden aangemerkt. In overleg met de juiste mensen werd besloten bedoelde persoon aan te houden. Zij bekende uiteindelijk en kreeg de nodige maanden gevangenisstraf. Toen ik haar naderhand weer tegenkwam in de binnenstad, begroette zij mij hartelijk en maakten we een praatje. Dit krijg je met wederzijds respect.

Mededaders gepakt

Een paar jaar later werd dit meisje op klaarlichte dag in een winkelcentrum doodgestoken. De dader meldde zich vrijwillig. Het bleek een buurvrouw te zijn. Voor de politie was het daarmee afgedaan. Ze zouden de dader na 10 jaar gevangenisstraf wel eens weerzien. Ik had deelgenomen aan het onderzoek naar de steekpartij. Mij werd duidelijk dat er meer aan de hand was. Er moest haast wel sprake zijn van één of meerdere mededaders. Gelukkig kreeg ik de gelegenheid nader onderzoek te doen. Daarop bekende haar levenspartner mededader te zijn geweest. De echtelieden belandden achter de tralies.

Onderzoek voor verzekeraars

Het bijzondere is dat ik dit echtpaar vele jaren later - toen ze weer op vrije voeten waren - weer ben tegengekomen. Ik was inmiddels eigenaar van mijn eigen recherchebureau en mocht namens de verzekeraar een nader onderzoek doen naar een claim. Het bleek een claim van het echtpaar dat door mijn toedoen in de cel was beland. Ze herkenden mij meteen. Ik heb me nimmer ongemakkelijk gevoeld bij hen en zij blijkbaar ook niet bij mij. We hebben namelijk uren met elkaar gesproken, onder meer over de steekpartij. Het gesprek was met wederzijds respect. Ook al voer ik ieder onderzoek objectief uit, de bevindingen van mijn onderzoek naar bedoelde claim waren ook nu niet in het voordeel van het echtpaar. Of hun claim wel of niet is gehonoreerd? Helaas, daar word ik niet over geÏnformeerd.

Roel Fledderus