Ooit waren het kleine crimineeltjes

In mijn vorige blog gaf ik aan dat ik vaak als het ware 'voelde' dat er iets niet klopte als er een woninginbraak was gepleegd. Ook al vermoedde ik fraude, dan nog vond - en vind - ik het heel belangrijk de betrokkenen in hun waarde te laten. Dikwijls zitten de vermeende daders namelijk in een penibele situatie omdat zij echt problemen hebben waar zij niet om gevraagd hebben. Dan is er ogenschijnlijk niet meteen een oplossing voorhanden, waardoor ze het foute pad kiezen. Natuurlijk mag - of moet - je transparant en begripvol zijn. Je mag ook medeleven tonen. Maar mensen durven confronteren met hun handelen en aangeven dat misdaad niet de oplossing is, is uiteindelijk toch het beste voor ze. In mijn politietijd had je daar gelukkig nog de tijd voor. Vaak trof je elkaar namelijk later weer, bijvoorbeeld bij een ander voorval. Om elkaar dan met respect te bejegenen, dat vond ik vaak een van de extra mooie aspecten aan het vak.

We zijn nu vele jaren verder en ik ben nu werkzaam als zelfstandig onderzoeker, veelal voor de verzekeringswereld. En nu tref ik dit soort mensen weer. Ook nu kom ik weer bij hen over de vloer, maar nu voor waarheidsvinding. Zij hebben een claim ingediend bij de verzekeraar die simpelweg wil weten of die zuurverdiende centjes wel moeten worden uitbetaald aan de 'benadeelde'. Het verschil nu is dat de aangever, de 'benadeelde', in dit geval nou niet echt zit te springen als je je komst aankondigt. Alles was immers al netjes op papier gezet en met een klinkend proces-verbaal van de politie erbij als bewijs aangeleverd. Waarom zou je dan nog zo'n vreemde snuiter op bezoek willen?

Claims als zoete koek geslikt

Ja, veelal heeft de schadebehandelaar met de verkregen gegevens al even verder gekeken en enkele 'bijzonderheden' waargenomen. Vandaar dat een onafhankelijk onderzoeker gevraagd wordt eens nadere inspectie uit te voeren naar de claim. Net als bij de politie zie je bij de vele verzekeraars ook grote verschillen in de behandeling van dergelijke claims. Degenen die er oog voor, interesse in en ervaring mee hebben, zullen dit soort claims eruit pikken en nader laten onderzoeken. Gezien mijn ervaring bij de politie schat ik dat het bij verzekeraars niet veel anders gaat: veel claims worden als zoete koek geslikt en - gezien de drukte en grote hoeveelheden - snel uitgekeerd.

Parallel met aanpak 'kleine criminaliteit'

Ik zie wat dit betreft helaas veel parallellen in de aanpak 'kleine criminaliteit' bij de politie en bij verzekeraars. Net als bij de politie - waar velen geen interesse hadden in dit soort zaken - zie je deze houding bij verzekeraars. Onderzoek heeft helaas uitgewezen dat men bij de politie inmiddels achter de feiten aan loopt: de kleine crimineeltjes zijn letterlijk groot geworden en zijn nu veelal de baas en ongrijpbaar voor de rechterlijke macht. Ik hoop dat men bij verzekeraars niet alleen maar naar de 'grote getallen' blijft kijken. Die worden namelijk volgens mij niet altijd goed geÏnterpreteerd. Door juist veel aandacht te besteden aan 'kleine' claims als woninginbraken, door er kort op te zitten, contact te houden met mensen en hoor- en wederhoor toe te passen, voorkom je dat de afstand tussen - de alsmaar groeiende - verzekeraars en verzekerden steeds groter wordt. En zo voorkom je dat ook jij als verzekeraar achter de feiten aan gaat lopen.

Roel Fledderus